Gisteren had ik een serieus gesprek met Kleine Pruts. Voor zover een gesprek met een 2,5 jarige serieus kan zijn uiteraard. Ze zat in bad en het ging over gevoelens. Over hoe mama verdrietig wordt als zij zegt dat ik een stoute mama ben. En daarna ging het over verdrietig zijn in het algemeen, over boos, bang en blij zijn… Ik had echt de indruk dat ik tot haar doordrong. Tot ik bij de vraag: “en wat is Kleine Pruts nu?”als antwoord: “nat”, kreeg.
Advertenties
En voor de betweters onder u: ik weet vrij zeker dat als ik de correcte vraag had gesteld, namelijk ‘hoe voelt Kleine Pruts zich nu’, ik hetzelfde antwoord zou gekregen hebben 😉
LOL! Ik verwacht ook telkens diepgaande gesprekken tot er iets onnozels uitkomt. En no worries, ik ben hier ook steeds ‘niet lief’…
Ze blijven verrassen, die kleintjes met hun grote uitspraken!
Haar inzicht is haarscherp! lol
Ik voel me hier al twee zomermaanden nat 🙂
‘Stoute mama’ is nog heel vriendelijk geformuleerd. Wacht tot de puberteit. Dan wordt dat : slavendrijver, kindermishandelaar, ambetant mens en euh, zelfs kutmoeder occasioneel.
Dat gaat over. Die van bijna 18 zegt nu terug : mamaake.
LOL. Hier zijn we inmiddels uit de “stoute mama” fase. Nu noemt ze me “stommerik” als er iets haar niet aanstaat…
heerlijk 🙂