Gisteren had ik een serieus gesprek met Kleine Pruts. Voor zover een gesprek met een 2,5 jarige serieus kan zijn uiteraard. Ze zat in bad en het ging over gevoelens. Over hoe mama verdrietig wordt als zij zegt dat ik een stoute mama ben. En daarna ging het over verdrietig zijn in het algemeen, over boos, bang en blij zijn… Ik had echt de indruk dat ik tot haar doordrong. Tot ik bij de vraag: “en wat is Kleine Pruts nu?”als antwoord: “nat”, kreeg.
Ik ben een Knap Knoopje
-
Meest recente berichten
Categorieën
- boeken, muziek, TV en films (34)
- eten (55)
- haken (5)
- kinderen (179)
- kinderpraat (24)
- kleding (71)
- naaiclub (2)
- naaien (118)
- nostalgie (2)
- Pinterest Pins (6)
- recepten (34)
- recycling (6)
- tutorial (30)
- werkjes (129)
Archief
- juni 2012
- mei 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- mei 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
Prutsen 
En voor de betweters onder u: ik weet vrij zeker dat als ik de correcte vraag had gesteld, namelijk ‘hoe voelt Kleine Pruts zich nu’, ik hetzelfde antwoord zou gekregen hebben 😉
LOL! Ik verwacht ook telkens diepgaande gesprekken tot er iets onnozels uitkomt. En no worries, ik ben hier ook steeds ‘niet lief’…
Ze blijven verrassen, die kleintjes met hun grote uitspraken!
Haar inzicht is haarscherp! lol
Ik voel me hier al twee zomermaanden nat 🙂
‘Stoute mama’ is nog heel vriendelijk geformuleerd. Wacht tot de puberteit. Dan wordt dat : slavendrijver, kindermishandelaar, ambetant mens en euh, zelfs kutmoeder occasioneel.
Dat gaat over. Die van bijna 18 zegt nu terug : mamaake.
LOL. Hier zijn we inmiddels uit de “stoute mama” fase. Nu noemt ze me “stommerik” als er iets haar niet aanstaat…
heerlijk 🙂