Eigenlijk maakte ik vorig jaar al een winterjas die dit jaar ook nog moest dienen. Maar die stof hé, dat was zo’n vreselijke rafelboel. Ik had al 2cm naad genomen en alles heel goed overlockt, maar de naden rafelden toch. Na deze 3x hersteld te hebben, had ik het wel gehad.
Dit jaar een nieuwe dus. En nu koos ik voor wol. Dat rafelt niet, dus dat probleem kon zich al niet stellen. Maar nu is er een ander probleem: ik ben verdikt! Dat moet wel, want de Knip maat die altijd past is te klein. ’t Is te zeggen: de jas past, maar ik moet mijn armen niet kruisen, want dan scheurt de voering op mijn rug. Toen ik de jas aantrok om te passen, scheurde deze voering trouwens al meteen. Met als resultaat dat de binnenkant nu niet meer schoon afgewerkt is en je een herstelde voeringsnaad ziet. Een dikke trui hoef ik er ook niet onder aan te doen, want dan passen mijn armen er niet meer in. Al chance dat ik geen dikke truien heb. Het moet dus wel lukken, want aandoen zal ik ‘m. Daarstraks heb ik er voor het eerst auto mee gereden, en de naden hebben gehouden. Jeuj!
Eén chance. ’t Zijn alleen de naden van de voering die het ‘moeilijk’ hebben met mijn figuur. De naden van de buitenkant zijn steviger en daar zie ik mij nog niet meteen uitscheuren.
Ik gebruikte een patroon van de Knipmode (jas 9b, voor de geïnteresseerden), maar hier was geen voering in voorzien. Bij het vastmaken van de buitenjas aan de voeringsjas, stelde zich meteen een volgend probleem: de onderkant kreeg ik niet mooi. Maar perfect of niet: ik trok hem toch aan naar de maakdag van Van Katoen gisteren. Als ik ergens kon geholpen worden, was het wel door de naaidames daar. En ja, het advies heeft geholpen: de onderkant van de jas goed uitpersen met een natte doek en vervolgens doorstikken.
En nu ga ik op dieet. Want volgend jaar wil ik geen nieuwe winterjas meer maken. ’t Is wel geweest.
Ik had de rest van de jas beter ook uitgeperst, zo te zien.
Read Full Post »
